Kent ve kentsel mekânlar günümüzde giderek daha önemli hâle geliyor. Bu sadece, kentsel nüfusun artmasıyla ilgili bir süreç değil. Kentlerin yapısal olarak değişim yaşadığı bir dönemdeyiz aynı zamanda. Dünyadaki birçok kent gibi Türkiye’deki kentler de bundan azade değil. Bu yapısal değişimin en çok etkilediği/ etkileyeceği toplumsal grupların başında ise çocuklar, gençler ve yaşlılar geliyor. Kategorik olarak iktisadi sistemden görece uzak olan bu gruplar, genelde kentsel hayatın edilgenleri olarak kabul edilmektedir. Son dönemlerde bu edilgenliği ortadan kaldırmaya yönelik bu gruplar için açık, yarı açık ya da kapalı mekânların çeşitli aktörlerce tasarlanmaya çalışıldığı söylenebilir. Bu girişimlerin söz konusu gruplarla kent ve mekân ilişkisini kurmak bağlamında çeşitli yararlar ürettiği görülse bile meseleyi bütünsel olarak kavramadan yapılan geçici müdahaleler olarak tanımlamak mümkündür.
Plansız gelişen ya da planları tadil edilerek uygulanan müdahalelerle oluşan Türkiye kentlerini yakından meşgul eden kentsel dönüşüm meselesi dışında kentle ve kentsel mekânla ilgili birçok sürecin var olduğunun görülmesi gerekir. 19. yüzyıldan beri hızla değişen mimari anlayışımız, mekânların korunmasında uyguladığımız yanlış politikalar, bu tarihten bu yana kentlerimizin yaşadığı göç, kent ekonomilerindeki değişimler vb. süreçler Türkiye kentlerindeki sorunları ve mekânsal gelişmeleri anlamayı zorlaştırmaktadır. Bahsedilen toplumsal grupların yaşadığı sorunlar dikkate alındığında ise problemleri çözmeye yönelik önerilerin geliştirilmesi giderek güçleşmektedir. Bununla birlikte farklı boyutlarıyla meselenin araştırılması ve tartışılması kent ve kentsel mekân politikalarının önünün açılmasına imkan verebilecektir. Bu çerçevede kenti ve kentsel mekânı giderek daha fazla kullanacak olan gençlerin mekânla ilişkisinin ele alınmasına ihtiyaç olduğu açıktır. Her ne kadar bu konuda bazı çalışmalar olsa da henüz yeterli olduğunu söylemek mümkün değildir.... (Giriş'ten)
Kitabın içindekiler ve giriş bölümünü görmek için tıklayınız.
